Na pierwszy rzut oka przypomina skrzyżowanie parowozu z traktorem – stoi na honorowym miejscu Muzeum Narodowego Rolnictwa i Przemysłu Spożywczego w Szreniawie, ma prawie sto lat i została zbudowana w Polsce, w zakładach we Wrocławiu. To lokomobila parowa Kemna typu EZN, czyli jeden z pierwszych profesjonalnych ciągników.
Lokomobile służyły niegdyś jako maszyny napędzające urządzenia rolnicze, jako typowe ciągniki, albo jako pojazdy przenoszące pług balansowy – rozpięty na linie między dwoma lokomobilami. Ta szreniawska została wyprodukowana w 1927 roku we wrocławskich zakładach Juliusza Kemna – o czym świadczy widoczna tabliczka na jej korpusie z napisem Kemna Breslau. Ma też ustalony numer seryjny 1523 i do 1965 roku pracowała, lub po prostu stała na terenie Państwowego Gospodarstwa Rolnego Janiszewo w gminie Poniec. Lokomobila napędzana jest dwucylindrowym silnikiem parowym o mocy 140 KM, ma zatem palenisko z rusztami i popielnikiem, kocioł parowy, wytrzymujący ciśnienie do 12 atmosfer, zbiornik wodny, przegrzewacz pary, dymnicę z kominem, koło zamachowe i regulator obrotów. Do podczepiania pługa balansowego służy stalowa lina na bębnie pod kotłem – potrzebna była jeszcze jedna lokomobila, łączono je liną stalową, po tym jak ustawiono obie maszyny wzdłuż przeciwległych granic pola, a na tej linie podwieszano pług. Zakłady Kemna we Wrocławiu były jednym z największych niemieckich producentów pługów parowych, traktorów, ale też i lokomotyw – przetrwały do 1945 roku i w wyniku zaciętych walk o miasto zostały zniszczone. Ten model lokomobili może być uznany za przodka współczesnych ciągników rolniczych, choć wcześniejsze lokomobile były po prostu urządzeniami napędowymi, stacjonarnymi, wykorzystującymi napęd parowy, na który składały się kocioł, maszyna parowa i pas transmisyjny. Ustawione na kołach, lub po prostu na fundamencie, napędzały maszyny rolnicze, pompy, a nawet stosowane były do orania za pomocą pługa, przeciąganego na ciągniętej przez lokomobilę linie. Z czasem jednak, w miarę rozwoju techniki, wykształciły się z nich w końcu pierwszej połowy XIX wieku maszyny samojezdne – ciągniki parowe. Szreniawska lokomobila jest jedną z trzech zachowanych na świecie maszyn z zakładów Kemna – dwie pozostałe eksponowane są w muzeach w Sinsheim i w Berlinie. W Muzeum w Szreniawie reprezentuje grupę siedmiu bardzo dobrze zachowanych lokomobili parowych. Cztery z nich są samojezdne, a trzy są dostosowane do przewożenia ich na holu przez pojazd lub zaprzęg. W tej kolekcji zobaczymy najstarszy jej egzemplarz – lokomobilę z 1895 roku wyprodukowaną w angielskiej firmie Robey & Co. – sprawną, okazjonalnie uruchamianą, dwie lokomobile z poznańskich zakładów Cegielskiego – z 1919 roku – też sprawną – i z roku 1924, jest wspomniana Kemna, do tego Lanz i dwie lokomobile Heucke z 1913 roku, służące ongiś do przeciągania ruchomego pługa. Inna ciekawa lokomobila stoi przed bramą Zakładów Hipolita Cegielskiego w Poznaniu. Natomiast największy krajowy zbiór posiada Muzeum Rolnictwa w Ciechanowcu – dziesięć sztuk, w tym najstarszą w kolekcji, odrestaurowaną maszynę Ruston Proctor z 1898 roku.
